Τρίτη 9 Απριλίου 2013

ΔΕ ΧΩΡΑΜΕ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ, ΔΕ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ!


   Διανύουμε μια ιστορική περίοδο κατά την οποία οι λαοί είτε θα επιλέξουν να ζήσουν σε συνθήκες άγριας λιτότητας, οικονομικής ύφεσης, φτώχειας και εξαθλίωσης είτε θα επιλέξουν να συγκρουστούν με αυτούς που επιδιώκουν να τους συντρίψουν, δηλαδή το παγκόσμιο κεφάλαιο, τις τράπεζες, την ΕΕ, το ΔΝΤ και τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν. Ξεκάθαρες είναι πλέον οι στρατηγικές στοχεύσεις ΕΕ-ΔΝΤ για τους λαούς της Ευρώπης με την κατάσταση που έχει επιβληθεί στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Τελευταίο θύμα αυτής της επίθεσης είναι η Κύπρος, ο μέχρι πρότινος ‘’οικονομικός και επενδυτικός παράδεισος’’, η οποία μετά την ένταξή της στο μηχανισμό στήριξης καλείται να επιβεβαιώσει ότι κανένα κράτος δε μπορεί να ξεφύγει από τις συνθήκες σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας που επιβάλλουν τράπεζες και ΕΕ. Από αυτή την κατάσταση που διαμορφώνεται συμπεραίνουμε ότι για την κρίση στην Ελλάδα δεν ευθύνεται ούτε ο υπερδιογκωμένος δημόσιος τομέας ούτε το ‘’μαζί τα φάγαμε’’, αλλά η υπερσυσσώρευση κέρδους στα χέρια των λίγων.
   Πρώτη από όλες τις χώρες η Ελλάδα κλήθηκε να παίξει το ρόλο του πειραματόζωου των πιο σκληρών πολιτικών λιτότητας τις οποίες εφαρμόζει η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ συνεχίζοντας το έργο των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου. Οι περικοπές μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, η απελευθέρωση των απολύσεων, η διάλυση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και η κατάργηση των κοινωνικών παροχών επιβάλουν στην κοινωνία να ζει σε συνθήκες εξαθλίωσης με την ανεργία να αγγίζει το 60% στη νεολαία, την αύξηση του ποσοστού των αυτοκτονιών, τους θανάτους από ασιτία να γίνονται συχνό φαινόμενο και το 1/3 των οικογενειών να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, στοιχεία που χαρακτηρίζουν χώρες που ζουν σε κατάσταση πολέμου.
   Κυβέρνηση και ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι μπροστά στη διάλυση κάθε εργατικού κεκτημένου και την αφαίρεση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος, μονόδρομος είναι η σιωπή, η υποταγή, η ‘’τάξη και η ασφάλεια’’. Παρόλα αυτά, η φωνή της θιγόμενης πλειοψηφίας ακούγεται από τις μαχητικές απεργίες των ναυτεργατών, των εργαζομένων στο μετρό, τις κινητοποιήσεις των αγροτών, τον αγώνα των κατοίκων στις Σκουριές μέχρι τη ΒΙΟ.ΜΕ (ένα από τα πιο ελπιδοφόρα παραδείγματα εργατικής αντίστασης), που ενάντια στα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών αγωνίζονται για γη και ελευθερία την οποία οι εργάτες αποφάσισαν να πάρουν στα χέρια τους, επιβεβαιώνοντας έτσι το σύνθημα ‘’εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά’’. Έχοντας σαν παρακαταθήκη το κίνημα των πλατειών και τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, εργαζόμενοι και νεολαία έχουν βρει νέες μορφές αντίστασης, οργάνωσης και αλληλεγγύης, όπως είναι οι λαϊκές συνελεύσεις σε γειτονιές, οι εργατικές λέσχες, οι πρωτοβουλίες ανυπακοής στα χαράτσια , τα κοινωνικά ιατρεία και τα κοινωνικά φροντιστήρια επιδιώκοντας αφενός να καλύψουν άμεσες ανάγκες του πληθυσμού και αφετέρου να ψηλαφίσουν ένα άλλο μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας.
   Η κυβέρνηση, υιοθετώντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής, της βίας και της καταστολής επιδιώκει να εφαρμόσει τα πλήρως απονομιμοποιημένα, από την κοινωνική πλειοψηφία, μέτρα. Χρησιμοποιούν το χουντικό μέτρο της επιστράτευσης για να διαλύσουν απεργίες, διώκουν εργαζόμενους για αγωνιστική συνδικαλιστική δράση, καταστέλλουν άγρια τις κινητοποιήσεις, εισβάλλουν σε κοινωνικούς χώρους καικαταλήψεις, παραβιάζουν τα προσωπικά δεδομένα, επιτίθενται στην τέχνη και στην ελευθεροτυπία και επαναφέρουν τους βασανισμούς στα σύγχρονα κολαστήρια της ΓΑΔΑ. Απώτερος σκοπός όλων αυτών είναι να καταπνίξουν κάθε φωνή αντίστασης και να δώσουν την εικόνα ότι όποιος δεν ''κάθεται στ’ αυγά του'', θα τιμωρείται.
   Στην ακροδεξιά ατζέντα που εφαρμόζει η κυβέρνηση, έρχεται να συνεισφέρει με τη δράση της η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, η οποία έχοντας το προφίλ της ‘’αντισυστημικής’’ δύναμης, επιτίθεται στα πιο αδύναμα και εξαθλιωμένα κοινωνικά στρώματα, δηλαδή τους μετανάστες, τους άστεγους , τους τοξικομανείς, αλλά και σε αγωνιστές του κινήματος και απεργούς. Στην πραγματικότητα, είναι γέννημα-θρέμμα αυτού του συστήματος, καθώς στηρίζει τους εφοπλιστές στη βουλή, συγκαλύπτει το σκάνδαλο με τη λίστα Λαγκάρντ, ψηφίζει υπέρ της ενοικίασης ελληνικών νησιών από πολυεθνικές και ουσιαστικά τάσσεται στο πλευρό της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και των τραπεζών. Η ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης, οι συνθήκες κοινωνικού κανιβαλισμού που έχουν επιβάλει στο λαό η Τρόικα και η ΕΕ, καθώς και η γκαιμπελική προπαγάνδα των ΜΜΕ, δημιουργούν το πρόσφορο έδαφος για την έκφραση και την ανάπτυξη της ιδεολογίας και των πρακτικών της Χρυσής Αυγής. Έτσι, ελλοχεύει ο κίνδυνος ενσωμάτωσης της φασιστικής αντίληψης αν το κίνημα και ολόκληρη η κοινωνία δεν αντισταθούν στο φασισμό και τη βία του στέλνοντας τον μια και καλή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

                                                        Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

   Το σχέδιο «Αθηνά» είναι αυτή τη στιγμή η αιτία που μία σειρά από ΤΕΙ και ΑΕΙ σε όλη τη χώρα ‘’βράζουν’’. Το σχέδιο προβλέπει τη συγχώνευση τμημάτων και σχολών, με αποτέλεσμα να κλείνουν ολόκληρα ιδρύματα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Στην πραγματικότητα με το σχέδιο «Αθηνά» πετιούνται στο δρόμο χιλιάδες συνάδελφοι μας (κυρίως οι σπουδαστές των ΤΕΙ, τα οποία και αποτελούν έναν από τους βασικούς στόχους του σχεδίου), που δεν μπορούν υπό τέτοιες συνθήκες να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Η όποια εργασιακή μας προοπτική εξοντώνεται, αφού τα δικαιώματα των πτυχίων στην εργασία εκμηδενίζονται και μας δηλώνουν ότι θα μείνουμε άνεργοι. Τμήματα συγχωνεύονται ή κλείνουν με αποτέλεσμα οι χιλιάδες νέοι και νέες που πετιούνται έξω από τις σχολές και αυτοί που δεν θα μπορέσουν να εισαχθούν σε κάποια σχολή να αναζητήσουν αναγκαστικά την τύχη τους στα Ιδιωτικά Κολέγια και Κέντρα μεταλυκειακής εκπαίδευσης που συνεχώς αυξάνονται.
   Παράλληλα, το σχέδιο «Αθηνά», εκτός από το δήθεν καθαρά οικονομικό κομμάτι, περί εξορθολογισμού των δαπανών για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, έρχεται να εξυπηρετήσει μία πάγια πολιτική στόχευση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, την προσαρμογή του πανεπιστημίου και των αποφοίτων του στις ανάγκες τις αγοράς. Με τη διάλυση των γνωστικών αντικειμένων αποδυναμώνονται πτυχία και απόφοιτοι, ενώ παράλληλα εντείνεται και νομιμοποιείται η ευθεία επέμβαση στο πανεπιστήμιο, στα προγράμματα σπουδών και στα πτυχία, ακόμα και για τις σχολές που έμειναν στο απυρόβλητο.
   Η προσπάθεια αυτή συμπληρώνεται με τη σταδιακή εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου, δηλαδή το διορισμό των Συμβουλίων Ιδρύματος, τη συγκρότηση πρότυπων εσωτερικών κανονισμών, τις διαγραφές φοιτητών και τις διασπάσεις προγραμμάτων σπουδών. Τέλος, το σχέδιο «Αθηνά», χρησιμοποιεί την αξιολόγηση σα μοχλό πίεσης για όλα τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Ο κίνδυνος του κλεισίματος – ειδικά για τις σχολές που δεν θα θεωρηθούν «αποδοτικές» - θα έχει ως αποτέλεσμα την αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών με βάση τις ανάγκες της αγοράς, τη διάσπαση των πτυχίων σε δύο κύκλους με εισαγωγή διδάκτρων.
   Στην συγκυρία αυτή, εντείνεται η επίθεση στο φοιτητικό συνδικαλισμό τόσο από το Υπουργείο Παιδείας με την προώθηση της λογικής της ατομικότητας και των προσωπικοτήτων αντί της συλλογικότητας (πρόταση για διενέργεια εκλογών για την ανάδειξη ενός και μόνο φοιτητικού εκπροσώπου, με ενιαία λίστα από τις φοιτητικές εκλογές), όσο και από τις καθεστωτικές δυνάμεις (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) εντός των σχολών που απαξιώνουν και υπονομεύουν συστηματικά το ανώτατο και αμεσοδημοκρατικό όργανο των φοιτητικών συλλόγων, τις Γενικές Συνελεύσεις. Ταυτόχρονα, είτε μεταφέρουν τις συζητήσεις που αφορούν όλους τους φοιτητές σε κλειστές διαδικασίες, όπως τα διοικητικά συμβούλια, είτε τα μπλοκάρουν κι αυτά δια της απουσίας τους σε μια προσπάθεια αποδόμησης όλων των οργάνων των φοιτητικών συλλόγων. Η ΔΑΠ είναι αυτή που μέσα σε ΑΕΙ-ΤΕΙ έρχεται να εφαρμόσει και να ολοκληρώσει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Χαρακτηριστικές είναι και οι πρόσφατες θέσεις της, στις οποίες προτείνει πανεπιστημιακή αστυνομία, άρση του ασύλου, μη κρατικά κολλέγια και είσοδο των επιχειρήσεων στα ιδρύματα. Μέσω της ΔΑΠ εκφράζεται ταυτόχρονα κι ένα κομμάτι κόσμου που στηρίζει την Χρυσή Αυγή. Οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο αυτό που έχουν μέσα από αγώνες καθιερώσει εδώ και δεκαετίες: έξω οι φασίστες από τις σχολές και τις γειτονιές μας. Στην ίδια τροχιά κινείται και η ΠΑΣΠ (όπου υπάρχει), η οποία από τη μία προβάλλει ένα ψευτοαγωνιστικό προφίλ και από την άλλη υλοποιεί τα κυβερνητικά σχέδια. Από την άλλη, η ΠΚΣ (ΜΑΣ/ΚΝΕ), με τη συνηθισμένη διασπαστική της λογική, επιμένει σε ένα ηττοπαθές σχέδιο υποτιμώντας τις διαδικασίες των συλλόγων και εν τέλει το φοιτητικό κίνημα και μεταθέτει κάθε προσπάθεια για νίκες σε ένα μακρινό αύριο της ‘’λαϊκής εξουσίας’’. Τέλος, η ΑΡΕΝ παρόλο που αποτελεί κομμάτι του κινήματος, αρνείται την συγκρότηση σχεδίου για αυτό, αλλά και για τους φοιτητές και το Πανεπιστήμιο εναποθέτοντάς τα όλα στην αυριανή κυβέρνηση της αριστεράς, στηρίζοντας στην ουσία τη λογική της ανάθεσης.
   Οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν για τις καθεστωτικές παρατάξεις (ΔΑΠ,ΠΑΣΠ) μια μάχη συσχετισμών. Μια απολιτίκ διαδικασία, που προκύπτει μετά από party και σφηνάκια, αποπροσανατολίζοντας τους φοιτητές από οποιοδήποτε πραγματικό πρόβλημα προκύπτει. Μια διαδικασία που στοχεύει στην εκλογή φοιτητικών αντιπροσώπων, οι οποίοι αυθαίρετα θα καθορίζουν τις τύχες των φοιτητών εξυπηρετώντας τα κομματικά τους συμφέροντα. Για εμάς, οι εκλογές δεν είναι μια προσωποκεντρική-ψηφοθηρική διαδικασία, αλλά μια αποτύπωση των πολιτικών σχεδίων και προτάσεων που έχουν τεθεί στους συλλόγους και μια μάχη ενάντια στις πρακτικές της αυθαιρεσίας των καθεστωτικών παρατάξεων Μια μάχη που δεν αρχίζει με τις εκλογές και δεν τελειώνει εκεί. Πρέπει εμείς να αποφασίσουμε ΓΙΑ ΕΜΑΣ και πιστεύουμε πως η ενεργή συμμετοχή των φοιτητών σε κάθε διαδικασία του συλλόγου είναι απαραίτητη.

   Στον αγώνα για ένα καλύτερο σήμερα και αύριο,

         σε καλούμε να πορευτούμε μαζί.

   Ως Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση είμαστε με την εξουσία των Γενικών Συνελεύσεων, με τις αμεσοδημοκρατικές, δηλαδή, διαδικασίες στις οποίες κάθε φοιτητής μπορεί να έχει λόγο. Πιστεύουμε πως οι αγώνες μπορούν να κερδίζουν όταν γίνονται υπόθεση στα χέρια του κόσμου. Διεκδικούμε μέσα από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις τα δικαιώματά μας για τις σύγχρονες ανάγκες μας, με στόχο την απελευθέρωση της κοινωνίας από τα καπιταλιστικά δεσμά και το καθεστώς της εκμετάλλευσης και της μισθωτής δουλείας. Πιο συγκεκριμένα, διεκδικούμε την ανατροπή της συγκυβέρνησης μέσα από τις μάχες του εργατικού και του νεολαιίστικου κινήματος, τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από ΕΕ-ΔΝΤ, την κρατικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο, την απαγόρευση των απολύσεων, τη νομιμοποίηση των μεταναστών και ίσα δικαιώματα για όλους τους εργάτες για να ζήσουμε με αξιοπρεπείς όρους θέτοντας βάσεις για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας που δε θα βασίζεται σε κέρδη αλλά στις ίδιες της τις ανάγκες. Παλεύουμε για Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, δημόσια και δωρεάν και όχι πτυχιούχους δύο ταχυτήτων, ενιαίες σχολές, ενιαία πτυχία, χωρίς ειδικεύσεις, καταρτίσεις και δια βίου κυνήγι προσόντων. Απαιτούμε τα μέγιστα επαγγελματικά δικαιώματα και πτυχία με αντίκρισμα, δουλειά για όλους, μισθούς για μια αξιοπρεπή ζωή.
   Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ο δρόμος της αδιαφορίας, της αποχής, της ατομικής πορείας οδηγεί στον ίδιο γκρεμό που οδηγεί και η συνέχιση αυτής της πολιτικής. Πρόκειται ουσιαστικά για αποδοχή, σύμπραξη στη δολοφονία όλης της γενιάς μας.
   Στήριξη των δυνάμεων του αγώνα, των δυνάμεων των νικηφόρων προοπτικών, των δυνάμεων που λένε ρητά πώς ο άλλος δρόμος που χαράχτηκε στην κοινωνία, μπορεί να γίνει άλλος δρόμος και για το πανεπιστήμιο, για την εκπαίδευση. Των δυνάμεων της ανατρεπτικής Αριστεράς.

Στις 17 Απρίλη στηρίζουμε-ψηφίζουμε
τα ανεξάρτητα αριστερά σχήματα της ΕΑΑΚ

ΟΥΤΕ ΣΙΩΠΗΣ ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗΣ,
ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Σχήματα ΕΑΑΚ Ιωαννίνων
Σε ΑΕΙ-ΤΕΙ